ΔΙΟΡΘΩΣΗ XAA ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΜΕΝΕΣ ΑΓΟΡΕΣ
(art.62.235.09)
Παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα το ΧΑΑ να διανύει μία ανοδική πορεία, μία σχετικά μεγάλη διόρθωση.Ομως η διόρθωση αυτή έγινε επενδύοντας μόνο στην ελπίδα και τη προσδοκία. Προσπαθούν να φτιάξουν το «παράγοντα ψυχολογία” που τόσο ανάγκη έχουν ιδιαίτερα σήμερα οι αγορές.
Μη ξεχνάμε ότι μέχρι πρότινος (τα Χριστούγεννα 08) οι τράπεζες είχαν ακόμα το φόβο της αθρόας ανάληψης των καταθέσεων. Με κρατική παρέμβαση και δημόσιο –δικό μας - ρευστό χρήμα, συγκρατήθηκε η κατάσταση, σταθεροποιήθηκε θα έλεγα, ξανα-απέκτησαν οι τράπεζες μεταξύ τους εμπιστοσύνη στο διατραπεζικό δανεισμό και τέλος. Μέχρι στιγμής επενδύουμε μόνο στην ελπίδα και όχι στη «πραγματική οικονομία».
Μήπως θέλουμε να ξεχάσουμε τα «τοξικά παράγωγα» και το σημαντικώτερο ότι μέχρι και σήμερα αυτά δεν έχουν ακόμη αποτιμηθεί από το τραπεζικό σύστημα ?
Ολες οι τράπεζες ψάχνουν για «χρόνο και για ζεστό χρήμα» (χρόνο και ρευστότητα). Μέρος της ρευστότητας βρέθηκε από τη κρατική –δική μας -παρέμβαση.
Το μόνο που ανέξοδα ίσως, κάνουν είναι να επενδύουν μόνο στη «ψυχολογία» των επενδυτών. Συνεχίζουν επίμονα να μην ασχολούνται με τη πραγματική οικονομία. Μεταφέρουν συνεχώς το «υπαρκτό και ουσιαστικό πρόβλημα» επενδύοντας στη «ψυχολογία».
Με τη βελτίωση όμως της ψυχολογίας, δεν λύνονται τα πραγματικά προβλήματα της οικονομίας, απλώς δίνουμε παράταση στον άρρωστο. Τα «τοξικά» απαιτούν λύσεις «πραγματικές». Ξεχάσαν τις «κακές τράπεζες» που θα απορροφούσαν τα τοξικά. Η ψυχολογία όμως από μόνη της, δεν αυξάνει τις αξίες των ακινήτων, δεν αυξάνει τη συνεχή ρευστότητα. Οι συνέπειες θα είναι άμεσες όπως η αύξηση της ανεργίας, κλείσιμο επιχειρήσεων και βραχυπρόθεσμη μόνο σταθερότητα. Δεν κρύβεται τίποτα -για πολύ καιρό - κάτω από το χαλί.
Απλώς …εξαπατώνται οι αγορές.
Οι αγορές για να ανέβουν, απαιτούνται λεφτά από τη πραγματική οικονομία.
Ακούγονται πάλι διάφορα για καλοκαιρινό τραπεζικό deal.
Αστεία πράγματα, δεν θέλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό θα γίνει μόνο αν ο Α τραπεζίτης υποταχθεί κυριολεκτικά στον Β .
Σήμερα στην Αμερική (και εδώ) το χρηματιστήριο είναι ακριβό, συγκεκριμένα όσο ήταν πριν τη χρεοκοπία της Lehman Brothers, που πρώτη άνοιξεε το χορό της κατάρρευσης.
Μελετώντας το δείκτη Ρ/Ε, βλέπουμε ότι στις αναπτυγμένες χώρες ο δείκτης αυτός τρέχει με 15 (!) , σημείο αρκετά ψηλότερο από το 7 που έτρεχε πριν την οικον κρίση. Αρα δεν καταλαβαίνω το ράλλυ, εκτός από το παράγοντα «ψυχολογία».Δεν υπάρχει η παραμικρή ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας.Στην Ελλάδα παρατηρούμε ότι κλείνουν επιχειρήσεις, συνεχίζουν να καταρρέουν τόσο η ανταγωνιστικότητα όσο και τα έσοδα, το συνολικό χρέος τρέχει κοντά στο 1 τρίς, κυβέρνηση – αντιπολίτευση ολοκληρώνουν το σκηνικό, οι τράπεζες ξεθάρεψαν και δανείζονται …μόνο μεταξύ τους και ο λαός …παρακαλά για την επόμενη «διόρθωση».
Με τη πραγματική οικονομία όμως ποιος τελικά και πότε θα ασχοληθεί ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου